1) محمد بن سلمان، ولیعهد
عربستان گفته که ترجیح می‌دهد در برابر ایران
از راه‌حل‌های سیاسی به جای گزینه نظامی استفاده کند. او در گفتگویی که در برنامه
«۶۰ دقیقه» شبکه سی‌بی‌اس آمریکا پخش شده هشدار داده که اگر جهان برای جلوگیری از
اقدامات ایران کاری نکند ممکن است قیمت نفت ممکن است به «طرز غیرقابل تصوری» بالا
رود.
2) بازی خیلی شبیه بازی صدام
حسین است در دوره جنگ؛ او وحشیانه و ویرانگر 39 سال قبل جنگی بزرگ علیه ایران آغاز
کرد. اندک مدتی بعد که معلوم شد نقشه‌ها درست از کار در نمی‌آید، جانب صلح و آتش‌بس
را گرفت در حالی که نظام نورسیده جمهوری اسلامی شرط‌های عجیبی برای آتش‌بس تعیین کرده
بود در حد "رفتن حزب بعث عراق"! این روند با سابقه ذهنی گروگان‌گیری
دیپلمات‌ها در تهران، یک چهره جنگ‌طلب و غیرعادی از جمهوری اسلامی ایران به جهان
عرضه کرد و یک چهره‌ی صلح‌طلب از صدام ِ متجاوز! بازی کثیف صدام و بی‌اعتنایی
مقامات انقلابی ایران به اهمیت و جایگاه "قدرت جریان افکار عمومی جهانی"
وقتی موفقیت‌های اولیه خود را در "متحد کردن جهان علیه جمهوری اسلامی
ایران" نشان داد که حتی استفاده آشکار ارتش عراق از تسلحیات شیمیایی با
مقابله جدی جهانی مواجه نشد. این روند با شروع سال پایانی جنگ و نپذیرفتن قطعنامه
598 توسط ایران (در تیرماه سال 66)، بسیار شدت گرفت. متعاقب آسان شدن "اتحاد
علیه ایران" و تبعات آن بود که ایران شش‌هزار کیلومتر
از خاک عراق را که طی 6 سال گرفته شده بود، ظرف فقط سه ماه آخر جنگ از دست داد و
نهایتاً از موضع ضعف قطعنامه 598 را پذیرفت (اینجا را بخوانید).
3) ناامنی در جریان تولید و
انتقال انرژی چیزی‌یست که "جهان" بابت رفع آن حتی از جان و سلامتی انسان‌های
بی‌گناه نیز عدول می‌کند. ولیعهد سعودی می‌گوید: «منطقه خلیج فارس حدود ۳۰ درصد
منابع انرژی جهان، حدود ۲۰ درصد معابر تجارت جهانی و حدود ۴ درصد از تولید ناخالص
داخلی جهان را تشکیل می‌دهد. تصور کنید این سه مورد متوقف شوند. این مسئله به
معنای فروپاشی کامل اقتصاد جهانی است، نه فقط عربستان سعودی یا کشورهای خاورمیانه.»
تعداد هر چه بیشتری از مردم و
دولت‌های جهان که این هشدارها را باور کنند، اتحاد علیه ایران آسان‌تر و آسان‌تر
می‌شود و آنگاه نوبت ضربه از جنس دیگر می‌رسد.
4) خویشتن‌داری‌های ظاهری آمریکا
و عربستان در مواجهه نظامی با تحت خطر قرار گرفتن جریان انرژی در منطقه خلیج‌فارس
(به خصوص در حمله به تاسیسات آرامکو) از جمله با خریدن وقت جهت تهییج و متحد کردن
جهان علیه ایران توجیه می‌شود. گو جریان سرمست از "اقتدار موشکی" نخواهند
به اهمیت "قدرت جریان فکری ِ نگران از تامین انرژی" و "فرسودگی
مردم از اوضاع همواره امیدسوز اقتصادی و اجتماعی" توجهی در خور کنند.
این یادداشت در تلگرام: +
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر