▪️
واضح است که داعش و داعش‌‌‌آفرین از تروریست
اعلام‌شدن سپاه خشنود باشد اما این یک مسئله‌ی «پَسینی» است؛ «پیش‌تر» باید متوجه
بود «داعشیسم» محصول ناگزیر «اسلام ِ سیاسی» است. وقتی اسلام ِ سیاسی ستایش و ترویج
می‌شد و می‌شود، حواس‌‌ها به این بود (یا «است») که قرار نیست همه به یک قرائت
خوشایند از «اسلام سیاسی» نائل شوند؟ [حتی اگر فرض کنیم دولت‌ها به نهادسازی‌های
چنینی برای جنگ نیابتی علیه یکدیگر برنخاسته باشند].
بی‌توجهی
به پراکندگی و تنوع فِرق اسلام که ناگزیر منتج به «تولید» هم: حزب‌الله لبنان
و هم: داعش، از بطن «اسلام سیاسی» می‌شد
[دو نهاد جهادی در مقابل هم]، گناه انقلابی‌ها و دیپلمات‌ها و تئوریسین‌هایی نیست
که قدرت خود را بلامنازع و اسلام ِ خود را اسلام برتر فرض کردند و چنان شده که
مسلمانان، گو امروز بیش از همیشه، در درون خود، «با خود» در ستیزند و امثال «صهیونیسم»
و عوضی‌هایی چون «ترامپ» بهره‌مند از آنند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر