🔴
حجت‌الاسلام
و المسلمین موسی غضنفرآبادی (رئیس دادگاه‌های انقلاب اسلامی تهران) گفته که «اگر ما انقلاب را یاری نکنیم، حشدالشعبی عراقی، فاطمیون افغانی،
زینبیون پاکستانی و حوثی‌های یمنی خواهند آمد و انقلاب را یاری خواهند کرد.»
این
حرف بسیار عجیب و با توجه به جایگاه (رئیس دادگاه انقلاب پایتخت) و سابقه وی (حضور
سه دوره در مجلس و سوابق قضایی) بسیار قابل تأمل است.
این
حرف بدان معناست که
1.
پرورش مزدور [کسی که مُزد می‌گیرد] در آن سوی مرزها، لزوماً برای مقابله با
استکبار جهانی، صهیونیسم و ارتجاع منطقه و حمایت از خط مقاومت در دورتر از مرزها نیست؛
توجیه برای استفاده داخلی هم دارد به شرط آن‌که معلوم شود «ما انقلاب را یاری نمی‌کنیم»
[چه نشانه‌های رویت شده که اتکا به پشتیبانی «غیرایرانیان» از انقلاب 57 ایران، در
بلندگو گفته می‌شود؟!]
2. وضعیت
معکوس شده؛ بی‌تدبیری در صدور انقلاب، اینک نیاز به واردات انقلاب را ضروری کرده
است!
3. این
جریان با نیازی که به «قدرت سخت» در حفاظت از «انقلاب» احساس کرده، همزمان از
«قدرت نرم» انقلاب، آن اندازه که کافی باشد، امید بریده و همه راه‌های مهار و
کنترل کمک به میلیشیای غیرایرانی، از جمله پذیرفتن شرایط FATF، را با شدت رد خواهد کرد،
4. این
جریان فکری (که ابعاد قدرت و دسترسی به بیت‌المال‌شان قابل اندازه‌گیری دقیق نیست)
پذیرفته که «حشدالشعبی عراقی، فاطمیون افغانی، زینبیون پاکستانی و حوثی‌های یمنی»
بیشتر از خود ِ «ایرانی»ها قدر نعمت «سفره‌انقلاب» را دانسته‌اند. این، اعتلای جایگاه هواداران
خارجی انقلاب نیست، تخفیف باور و عمل مردم ایران است و چون «زهر» عمل خواهد کرد،
5. این
جریان فکری، منطقه را کشور و ملک خود می‌داند و احتمالاً همزمان، هم حس میهن‌پرستی
و ناسیونالیسم ایرانیان و هم این حس را نزد سایر مردمان سایر کشورها نادیده می‌گیرد؛
در نتیجه بر ضد خود و بر ضد «انقلاب»، افکار عمومی را تحریک و متحد می‌سازد،
6. این
ایده که کسانی برای دفاع از انقلاب (در غیبت «ما») وارد عمل شوند، شانه‌‌به‌شانه ایده
کسانی است که از امثال ترامپ برای برقراری دموکراسی و دفاع از حقوق بشر، خواستار
بمباران و تحریم ایران می‌شوند. ناامیدی از خواست و توان مردم ایران، وجه مشترک این
هر دو دیدگاه است. این ناامیدی، منجر به تحقیر خواست و خود مردم ایران شده و می‌شود.
اینک
حتی اگر حجت‌الاسلام و المسلمین غضنفرآبادی بخواهد گفته‌های خود را اصلاح یا تکذیب
بکند، معلوم نیست بشود عمل «زهر» انتشار چنین کلامی را که باور گفته‌شدن‌شان مع‌الاسف
بسیار آسان است، مهار کرد.
همین
پنج ماه پیش هم مشاور مقام رهبری در امور بین‌الملل و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام (علی‌اکبر ولایتی)
حوثی‌ها را الگو کرد که «از یمنی‌ها یاد بگیریم که چگونه در برابر تهدید و تحریم
مقاومت می‌کنند. به جای لباس لنگ می‌بندند و اسلحه به دست دارند و چند تکه نان خشک
دست‌شان است با پای پیاده.»
در
«مقطع حساس کنونی» بیهوده و مخدوش‌گویی مقاماتی چنین، مهلک است. یک نهاد فرادست باید
مهاری جدی بر چنین تریبون‌هایی ببندد یا مجال محاجه در همان تریبون فراهم سازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر