سال 53
(44 سال قبل) همزمان با رشد بیسابقه قیمت نفت، تورم و گرانی دامنگیر اقتصاد ایران شده بود. تورم آن سال البته فقط
15.5 درصد بود!
اسدالله
علم، وزیر دربار شاهنشاهی، در یادداشتهای هشتم خرداد 53 به مورد قابل توجهی اشاره
میکند.
او
نوشته است:
«عرض
کردم، نرخ فروش اطلاعات و کیهان، دو روزنامه مهم عصر پایتخت، به علت گرانی کاغذ از
۵ ریال به یک تومان بالا رفت. دیروز عصر مدیران آن پیش من آمده بودند و شکایت
داشتند که مردم آنها را بایکوت کرده، نمیخرند و میگفتند چنان که در دنیا به
جرائد کمک میشود، تا حدی که حتی تاکس (مالیات) از آنها نمیگیرند، اجازه مرحمت
فرمایند دولت به ما هم کمک کند و بعد ما بر حسب امر اعلیحضرت همایونی اعلام کنیم
که روزنامه پنج ریال شد. فرمودند: «این آقایان میخواهند به من هم رشوه بدهند؟ به
علاوه ما چرا از این کشورها تقلید کنیم؟ آنها که مملکت نیستند! پول مردم را میگیرند
و برای نگهداری خودشان به جرائد رشوه میدهند. خیر، باید به همان یک تومان
بفروشند. بعد مردم طبعا خواهند گرفت. هر کس روزنامهخوان واقعی باشد به همین قیمت
هم خواهد خرید.» بعد مرخص شدم. این خبر بد را به مدیران جرائد، عباس مسعودی و مصطفی
مصباحزاده دادم. سبيل آقایان آویزان شد.»
روزنامههای
اطلاعات و کیهان (قدیمیترین روزنامههای در حال انتشار) بعد از انقلاب مصادره
شدند و مدیران مسئول آنان از آن پس توسط ولیفقیه منصوب میشود. پرداخت یارانه
دولتی به روزنامهها، از جمله این دو روزنامه به روندی عادی تبدیل شده است. آخرین
بار در سال 94 اعلام شد که در دوره احمدینژاد (از سال 87 تا 91)، چهار روزنامهی کیهان، جوان (متعلق به سپاه)، رسالت (متعلق به جریان راست سنتی) و وطنامروز (متعلق به مهرداد بذرپاش؛ مدیرعامل سایپا در دوره احمدینژاد و نماینده مجلس در دور قبل)، به تنهایی یک چهارم یارانه کل نشریات کشور را از آن خود کرده بودند؛ روزنامه وطنامروز و جوان به طور متوسط هر سال 500 میلیون تومان و روزنامه کیهان هر سال 1.5 میلیارد تومان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر