تنها 4 نماینده برای عضویت در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نامزد شدند؛ این کمیسیون باید 19 عضو داشته باشد اما در مقابل، 38 نماینده کاندیدای عضویت در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی شدهاند؛ بیش از حد لازم! رسانهها در این باره گزارشهای مختلفی کار کردهاند؛ مثلا امروز (22 خرداد)، روزنامه قدس این موضوع را تیتر یک خود کرده. افراد مختلف نظرهای مختلفی دادهاند؛ این که کمیسیون فرهنگی "آب و نان ندارد" بیشتر به چشم و گوش میآید که لابد همین طور هم هست؛ بالاخره تا بوده، "آب و نان" محل تجمع بنیبشر بوده!
.
ماجرا از یک بُعد دیگر، به گمانم، قابل توجهتر است؛ اینکه زمام امور فرهنگ، کلا از دست نظام خارج شده، یا لااقل این که "تا حد زیادی" از دست نظام خارج شده و حالا این شکست، "صاحب" ندارد و کمتر کسی میخواهد خود را وارد جهنم مدیریت فرهنگی جامعه کند در حالیکه با وجود همه شلکن – سفتکنها، مردم راه خود را میروند که از قضا بر خلاف استانداردهای حکومتی است (در مقابل به اسم "امنیت ملی" هنوز میشود خیلی خرها را از خیلی پلها عبور داد یا مانع عبور خر خیلیها از بعضی پلها شد؛ البته عموما در سطوح به اصطلاح مدیریتی). بیتابی ائمه جمعه و بعضی جریانات سیاسی و فرماندهان نظامی – فرهنگی (- اقتصادی) در مواجهه با وضعیت فرهنگی کشور، موید همین "شکست" است آنگاه که حرفهایی میزنند که به فوریت تبدیل به زیرساخت جوکهای خلاقانه روز میشود!
.
از یک نظر، این (بینتیجه بودن تدابیر و فرمایشهای فرهنگی) البته که مایه خوشحالی نباید باشد؛ چون محصول این بینتیجگی، گستردگی آسیبهای اجتماعی است که این روزها، دیدن و شنیدن خبرهای آن، جان و روان را فرسوده میکند. فارغ از این که خسارتهای جاری را کی بتوان جبران کرد، یا حتی سیر رو به رشدشان را متوقف کرد؛ تا زمانی که تعلیم و تریبت فرهنگی مبتنی بر دین از بلیه ششگانه خودشیفتگی، پیشداوری، تعصب، جزم و جمود، خرافهپرستی و عدم مدارا رهایی نباید، اساسا وجود نهادهایی مثل کمیسیون فرهنگی مجلس که عموما مشغولاند به کار هدایت پول بیتالمال به چاه کارهای فرمایشی و نمایشی (بدون توجه به نیاز مردم و از طریق جیبهای متکثر و متنوع و گاه: "خودجوش")، بیهوده خواهد بود. خود راهیافتگان به مجلس، گویا و خوشبختانه، این مهم را دریافتهاند یا اینکه چاههای مفیدتری پیدا کردهاند!
.
.
این نوشته در تلگرام: https://telegram.me/mmoeeni1/675
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر