کمتر کسی است که متوجه دست و پا زدن‌های کیهان در چاهی که خود سال‌ها مشغول حفر آن بوده، نشده باشد.
تیتر امروز این روزنامه (25 مرداد) می‌خواهد ثابت کند که مخالفت نتانیاهو با توافق هسته‌ای – یعنی کاری که کیهان هم مشغول آن است – یک بازی است برای ترغیب ایران جهت تایید توافق. چه بسا چنین هم باشد(!) اما آیا کسی هست که سال‌ها «تخریب» بسیاری از منتقدان را به صرف اشتراک «لفظ» در نقد با دولتمردان غربی و صهیونیستی، یا حتی به صرف مخالفت و نقد، از یاد برده باشد؟ چه تعداد انسان منتقد و مخالفِ دلسوز، «جاسوس» و «ایادی داخلی دشمن» خوانده شدند صرفا به این دلیل که موافق رهنمودهای نبودند که صدا و سیما و کیهان و بسیاری از رسانه‌هایی که با حق نقد و مخالفت دشمنی می‌کنند، توی بوق می‌کردند؟ چطور آن موقع اظهارات «دشمن»، «صادقانه» بود و حالا که حرف کیهان و بنیامین نتانیاهو یکی شده، نخست وزیر اسراییل شده بازیگر و کلک؟!
.
حسین شریعتمداری می‌تواند منتقد توافق هسته‌ای باشد؛ گیریم با امکانات و روزنامه‌ای که باد برایش آورده، هر حرفی دلش می‌خواهد می‌زند ولی با تیتری مثل تیتر امروز، معلوم می‌کند که دارد اذیت می‌شود. شاید شاکی روزگار است؛ این که آخر این بازی روزگار چه بازیی بود که او را با نتانیاهو داخل یک سنگر نشاند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر