خلوتی یک بزم

نزدیک به چهار دهه است که سالروز «رفراندم» گرامی داشته و جشن گرفته می‌شود با این همه لابد که در این میانه اتفاق بزرگی افتاده که حالا درخواست و یا آرزو برای برگزاری «رفراندم» و مراجعه به رای عموم از طریق صندوق‌های رأی، حتی بدون آن که پرسیده شود: «رفراندم درباره چه؟»، فورا منجر به جنجال و هیاهو می‌شود. به یاد دارم دی‌ماه سال 81، در یک میتینگ سیاسی در زنجان، وقتی سخنران از رفراندم گفت، جوانی معترض گفت: «هیچ نظامی علیه خود رفراندم برگزار نمی‌کند که شما می‌خواهید اینجا رفراندم برگزار شود.» ... چرا برخی گمان بردند، و می‌برند که رفراندم فقط و فقط یعنی تغییر  نظام؟ اگر چنین بود، چرا برگزاری رفراندم در قانون اساسی پیش‌بینی شد؟ چرا رفراندم و مراجعه به همه‌پرسی، تبدیل به خط قرمز شده است؟ ... آخرین بار، سخن گفتن حسن روحانی از رفراندم، دیدید که چه رگ گردن‌هایی را قلمبه کرد؟! حداقل‌اش آن است که در چنین مواقعی، آنهایی که برای رفراندم گذشته جشن می‌گیرند، همراه این هیاهو و جنجال‌های «ضد رفراندم» نشوند؛ اگر نه، که ناخواسته دارند خلوت بودن بزم و جشن برای «رفراندم گذشته» را جار می‌زنند؛ و این خوب نیست!