بروز حساسیت اجتماعی نسبت
به مسائل جاری کشور، از طریق تجمع و تحصن و اعتصاب و بیانیه، ستودنی است؛ یک ابزار
کنترل و فشار موثر بر حاکمان برای اصلاح و تغییر رفتار و برنامه است، نشانه حضور و
بروز جامعه مدنی است ولی در کشوری که تنها عده معدودی مجاز به لشکرکشی خیابانی،
بدون دریافت مجوز و در سایه حمایت ضمنی و صریح برخی نهادهای خاص و سهمخواه هستند،
آنچه به عنوان اقدام مردمی در کف خیابان رخ میدهد، مشابه آنچه دیروز در تهران
علیه بدحجابی صورت گرفت، تجسم یک آپارتاید سیاسی است؛ حتی اگر پیادهنظام این
لشکرکشیها، صادقانه پا در میدان گذاشته باشند.
.
پ.ن: اینکه «سفیدپوستان» خیابانهای
سیاستورزی کشور، عموما از پرداختن به چرایی بیاعتناییشان به برخی دیگر از
منکرات طفره میروند، خود نشانهای است از ریگی در کفش «اعتراض مردمی»، که البته
تنها خودشان آن را جدّی نمیگیرند.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر