حجت‌الاسلام
والمسلمین صدیقی، امام جمعه موقت تهران، اخیر طی سخنانی گفته: «خداوند خلقت زن و مرد را به گونه‌ای قرار داده
که زن در خانه به خانه‌داری و فرزندداری اشتغال داشته باشند.»
.
اگر
مفهوم این حرف، محصور کردن زنان در خانه باشد، البته که این فقره با رفتار بانوان ستایش
شده توسط شیعیان در صدر اسلام نمی‌خواند؛ حضرات خدیجه، فاطمه و زینب (که بر ایشان درود
باد) دقیقا و عمدتا به دلیل فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی، و خارج از خانه‌شان مورد ستایش
هستند. حضرت خدیجه بازرگانی بود که ثروت خود را برای نشر اسلام هزینه کرد، حضرت فاطمه
بر کسانی که وصیت پیامبر اسلام را برنتافتند شورید و غوغایی به پا کرد به حق‌خواهی
در کوی و برزن، و کربلا و قیام عاشورا را حضرت زینب نه در خانه، که در پیشگاه خلیفه
جائر ادامه داد. از قضا این زنان خانه و بچه‌دار کوفی بودند که شوهران‌شان را،
همنوا با دستگاه وقت خلیفه اسلامی، از کمک به امام حسین بازداشتند؛ از ترس معیشت و
مواخذه یزیدیان!
.
امثال
حجت الاسلام والمسلمین صدیقی یا باید این شبهه‌ها را صریح پاسخ دهند یا اگر که به ناتوانی در همراه
کردن بانوان جامعه با امیال سیاسی خود واقف‌اند، بار خود را بر دوش خدا و اسلام نگذارند.
شاید شاهد بر این معنا بود که حسن روحانی اخیرا گفت: «ترس‌تان از آزادی زن را به پای
اسلام ننویسید.»
.
پ.ن:
جالب است بدانید وی این سخنان را در مجلس بزرگداشت حضرت زینب بر زبان آورده: در شب وفات پیام‌آور کربلا!
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر