روزگار سخت ترسوها

یک چیز خیلی مهم و هراس‌انگیزی توی دل و ضمیرشان هست که وقتی بعضی روزنامه‌ها تیترهای درشت (و نه لزوما سرورانگیز) از سقوط دولت نزدیک به روسیه و بالا آمدن سیاستمداران نزدیک به غرب در اوکراین می‌زنند، وزیر دادگستری مملکت، با سابقه ای طولانی در مدیریت امنیتی و سیاسی در سطوح عالی، ناچار می شود هشدار (و دلداری هم) بدهد که «کشور و نظام ما قابل مقایسه با اینجاها (امثال اوکراین) نیست؛ نه کسانی که حال و هوای دیگری دارند امر برایشان مشتبه شود و نه دوستان ملت و انقلاب و نظام احساس نگرانی و دغدغه داشته باشند»(++) یا وقتی روسیه علاقمندی خود را به دخالت نظامی علیه اوکراین نشان می‌دهد، کیهان از خوشحالی تیتر بزند: «آغاز روزهای تاریک نارنجی‌های تحت حمایت آمریکا».

.

به یاد آوردن ناله و نفرین کیهان علیه امپریالیسم آمریکا و غرب بابت تهدید تمامیت ارضی کشورهای «مستقل» آن هم با توسل به زور، آن هم برای تثبت جای پای خود در منطقه‌ی فلان و بهمان و فخرفروشی بابت خوی استکباری در کشورهای مستضعف، کار دشواری نیست.

.

یک چیزی هنوز امثال آقای وزیر و روزنامه کیهان را می‌ترساند. کیهان داخل مقوله شادمانی‌اش از «آغاز روزهای تاریک نارنجی‌های تحت حمایت آمریکا» (که با اعتراض‌های خیابانی مردم همان کشور روی کار آمده‌اند) در عین حال به روشنی ثابت می‌کند که با اصل خوی استکباری و با اساس امپریالیسم مشکلی ندارد؛ بسته به مورد می‌شود برای امپریالیسم کف و سوت هم زد! آقای وزیر هم دلداری می‌دهد که «دوستان نظام نگران نباشند»؛ نگران چه؟ نگران سقوط رئیس جمهور اوکراین؟

.

انگار هنوز به «ثبات» خودشان و به سفتی زیر پایشان ایمان ندارند ... و چه روزگار سختی دارند.

.