سلامْ دلیل خواندن
.
سلما لاگرلوف، اولین زنی است که 104 سال قبل نوبل ادبی را
از آن خود کرد. او سوئدی بود. کلی کتاب و داستان نوشته. یک شاعر، نویسنده و منتقد
سوئدی، به اسم لدورتین، درباره او گفته که «نوشته‌های سلما بزرگ‌ترین بی قاعدگی
ادبیات قرن نوزدهم بود که نمی‌توانست دنیای خالی از معجزه و زیبایی را بپذیرد.»
.
شرح حالش را می‌خواندم که از برخی کتاب‌هایش نوشته بود؛
«کتاب «قصه‌ای از ملک» داستان زندگی جوان مبتلا به جنونی است که در اثر صبوری در
عشق نجات پیدا می کند.»
.
این خیلی به نظرم غریب و ضدقاعده آمده بود. تا بوده خوانده و شنیده‌ایم که عشق
راه به جنون می‌برد. اصلا انگار جنون، حُسنِ مجنونِ لیلی بوده باشد در ضمیر ما.
این غریب، اما گواراست. این دنیای معجزه و زیبایی، نجات است. یعنی کاش باشد.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر