۱۳۹۲ مهر ۲۱, یکشنبه

نامه‌ی سی‌ام


سلام بهانه‌ی نفس
توی نقش، سنجاق شده به همین نامه، انگار حتی گل‌های توی سبد هم قربانی موهایی شده‌اند که «باد را» برده ...
دل‌آرام! کسی که بار اول گفته بود این باد است که می‌برد، لابد پیچش مو، و لابد نفس‌های حبس شده توی طرّه گیسوان را ندیده بود.
.
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر