هجده مهرماه گذشته، روی گوگل‌پلاس یک نظرسنجی
انتخاباتی، برای انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد 92، انجام دادم(+).
کاربران می توانستند به بیش از یک نام، رای
دهند.
.
فرضهای نظرسنجی هم اینها بود:
اول: چند روز دیگر انتخابات ریاست جمهوری
برگزار می‌شود
دوم: همه کاندیداهایی که اسمشان آمده، تایید
صلاحیت می‌شوند
.
همان موقع نوشتم که در اولین فرصت این نظرسنجی
را بررسی می‌کنیم که متأسفانه، تا به امروز این مسئله به تاخیر افتاد.
.
نتیجه این بود (برای دیدن نمودار در اندازه بزرگتر، روی تصویر زیر کلیک کنید):
.
نحوه اجرای این نظرسنجی چند اشکال خیلی مهم
خاص خودش را داشت:
- آرا مخفی نبود (البته در این شکل نظرسنجی، مخفی بودن آرا امکان نداشت). مخفی نبودن آرا عوارض خودش را دارد؛ بسیاری در آن شرکت یا نظر واقعیشان را اعلام نمی‌کنند.
- به لحاظ امکان رأی دادن به چند گزینه، تعداد کل شرکت‌کنندگان در نظرسنجی مشخص نشد. در صورتی که این تعداد مشخص می شد، نسبت کسانی که می‌خواهند رأی بدهند به کسانی که نمی‌خواهند رأی دهند (که نسبت مهمی است)، معلوم می‌شد.
.
نکته: جامعه هدف این نظر سنجی کاربران گوگل
پلاس بود؛ در نتیجه تعمیم آن (به خصوص با توجه به دو اشکال اساسی فوق‌الذکر) به جو
حاکم بر اینترنت و به طریق اولی به قشر متوسط و تحصیلکرده جامعه، وسواس بسیار زیادی
می‌طلبد.
.
به نظر من اشکال جدیی به فرضهای نظرسنجی وارد
نیست. این درست است که صاحبان برخی از اسامی اساسا قصد کاندیداتوری ندارند و یا در
صورت داشتن این قصد، به احتمال قوی نتوانند از سد شورای نگهبان عبور کنند؛ ولی این
نظرسنجی خود انتخابات نبود؛ قرار بود رویکرد کاربران را بسنجد که اگر شورای نگهبان
آنقدر دل گنده شود که همه را تایید کند، آیا رأی‌دهندگان خودشان حالا حاضرند به توجه
به ملاحظاتی که دارند، به فرد مورد نظر رأی بدهند یا نه؟
.
با این همه، من نتیجه های زیر را از این نظرسنجی
قابل استنباط می‌دانم:
1) جدول آرای کسب شده به چند بخش قابل تمایز
است:
گروه پر رأی: رأی نمی‌دهم / میرحسین / خاتمی
گروه با رأی متوسط: قالیباف / رفسنجانی /
عبدالله نوری
گروه کم رأی: کروبی / سید حسن خمینی / ابراهیم
یزدی
گروه خیلی کم رأی: جلیلی / عارف / نجفی /
ولایتی / مطهری / حداد عادل / محسن رضایی / قاسم سلیمانی
گروه خیلی زیاد کم رأی: مشایی / لاریجانی / ناطق نوری / توکلی / پورمحمدی
/ صفارهرندی
2) تعداد کسانی که نمی خواهند رأی بدهند قابل
توجه است
3) میرحسین محبوبترین کاندیداست
4) جریان سبز و اصلاح‌طلبی با فاصله زیاد از
رقبای اصولگرا و حامیان دولت، جلوتر است
5) محمدباقر قالیباف، محبوبترین کاندیدای منسوب
به اصولگرایان و حتی بالاتر از رفسنجانی و عبدالله نوری است.
.
.
.
شما چه نتیجه‌گیری دیگری می‌کنید؟
.
.
لینک این پست در پلاس(+)
.
یک نانتیجه‌گیری: مجموع آرای گزینه‌های کم‌رٱی با آرای تک‌‌تک گزینه‌های پررٱی قابل مقایسه است. اگر این گزینه‌ها وجود نمی‌داشتند، ترکیب آرا چه تغییری می‌کرد؟
پاسخحذف