پریشب "درباره الی" را دیدم. حالا هم خدا را شکر می کنم که تا قبل از دیدن فیلم هیچ نقدی درباره اش نخوانده بودم جز این که شنیده بودم فیلم موفقی است تا حالا بتوانم کم تاثیرپذیرتر باشم برای قضاوت درباره فیلم؛ و باز حالا خودم قبول دارم که فیلم، فیلمی دیدنی است! بازی ها و حرکت دوربین ستودنی است. اصلا یادم نمی آید فیلم موسیقی متن داشت یا نه از بس همه حس فیلم را بازیگران و دوربین و صدا گذاری فیلم به خوبی و مهارت منتقل می کردند. درباره الی از آن فیلم هایی است که وقتی تمام می شود تو تازه کارت شروع می شود که بدانی فیلم می خواست چه بگوید. کارگردان ادامه فیلم را حواله می کند به تخیل و تفسیر خودت و خودش کنار می کشد! فیلم انگار می خواهد بگوید زندگی با همه بالا و پایین هایش مجموعه ای از اتفاق های "کاملا ساده" است که "خودمان" شکلش می دهیم. "پایان تلخ، بهتر از تلخی بی پایان" هم از آن گوشه های "گم" ولی "مهم" داستان است. خلاصه بگویم که فیلم طوری است، یعنی آن قدر ارزش دارد، که حتی می خواهی تحصیل اعضای خانواده را در دانشکده حقوق، مدل های مختلف ماشین که هر کدام زمانی مد روز بوده اند و گیر کردن ماشین در ساحل را هم تفسیر کنی! ... فیلم را ببینید؛ می توانید از ویدئو کلوپ ها بخریدش و وقتی می خواهید ببینید برای دو ساعت مداوم مطمئن باشید خواهید توانست تکان نخورید؛ یا تکان تان ندهند!
*
پ.ن: داشتم فکر می کردم اگه یه روزی اون ویلای کنار دریای این فیلم رو از نزدیک ببینم؛ حتما گریه ام می گیره!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر