۱۳۸۸ آذر ۱۱, چهارشنبه

سبزهایی که کشف شان می کنیم


هنوز مانده تا به "سال" برسد تولد یک رنگ؛ تولد "سبز". حالا هم تقصیر ما نیست که این رنگ، عزیز کرده چشم و دلمان شده و با افسوس؛ خار چشم رفقای بی شکیب و چشم تنگمان که تا دیروز می گفتند سبز نشان دجّال آخرالزمان است و حالا خودشان شده اند سبز علوی با نشان سبز گنبد نبوی! چه کسی فکرش را می کرد رنگی که هر بار در بهار تکثیر می شود چنین به یادگار بماند در صفحات تاریخ سرخ فام این دیار پرتپش؟ ... حالا هفته هاست چشم هامان اسکن می کند در شهر و خیابان همه سبزینگی ها را
*
یک ورق که بزنی، هر شماره مجله "همشهری جوان" را، می رسی به صفحه ای که هر بار "سعید بهداد" زیر "بسم الله" و یک حدیث و روایتی، با آن طبع بلند و ذهن خلاق هنری اش، با یک طرح گرافیکی، تو را به لذتی مهمان می کند که نمی توانی دست رد به سینه اش بکوبی! ... این شماره آخری، 239، صفحه، "سبز" است و یک انسان توی یک سرنگ زیر فشار به سوی رهایی از آن استوانه محصور، و بالا حدیثی از امام علی که "تنگ ترین زمان سختی، نزدیک ترین زمان گشایش است" ... چقدر دوستی داشتنی تر شدی؛ ای سعید بهداد، حتی اگر خودت ندانی و نخواهی!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر