تحمل تغییر

بردگان را که تلنبار کرده بودند توی کشتی تا برای بیگاری از آفریقا به ینگه دنیا ببرندشان، چه کسی گمان می کرد که نواده یکی از همین ها، روزی در همان ینگه دنیا بر مصدر می نشیند و مصدر نشینی اش به یک سال نرسیده، معتبرترین جایزه صلح جهانی را از آن خود می کند؟ نه تازیانه ها و نه کوکلوس کلان ها و نه چوبه های داری که برای رنگین پوست ها می آراستند، هیچکدام حتی در افقی دور چنین امیدی را زنده نمی کرد.
این "تحمل تغییر" بود و این "زیبایی دمکراسی" بود که در گذر زمان اوباما را به جای بوش، دستی برای فشردن را به جای دستی بر ماشه و رنگین پوستی را به جای سفیدپوستی نشاند؛ کسی که از سلامت محیط زیست به همان اندازه با حرارت سخن می گوید که از حق بیمه درمانی هموطنانش.
و به این گونه انسان ثابت می کند که در مجادله بین خدا و ابلیس حق با خدا بود که وقتی فرشتگان از خونریزی بشر داد سخن دادند و گفتند ما را چه به سجده او که ما خود تو را ای خدا عبادت می کنیم؛ او را بگذار و درگذر، خدای آدم و حوا گفت: "من می دانم چیزی را که شما نمی دانید".