اگر این همه نشان دادن پیکرهای پاره پاره کودکان و کشتگان غزه، یعنی حقانیت و مظلومیت کشته شدگان و یعنی وحشی گری قاتل؛ بی آن که دلم بخواهد مقایسه کنم؛ پس سی هزار کشته سالیانه در جاده های کشور که عکس هایش را هم حتی نمی بینیم و از دور و نزدیک دستی بر آتش آن ها داریم، یعنی چه؟ یعنی حقانیت که؟ یعنی مظلومیت که؟ یعنی وحشیگری که؟ اصلا در زمان جنگ خودمان با عراق هم این همه تصویر جسد به نمایش در نمی آمد! چرا برای سربازگیری در دنیای سیاست، چشم و دل مردم باید این همه خون و مرگ ببیند؟ یعنی واقعا راه دیگری نیست؟
سلام
پاسخحذفدر اينكه آنها بر حق اند و مظلوم شكي نيست. اما آيا ما نيز بايستي چون محافظه كاراني چون مصر و عربستان سكوت كنيم تا دنيا وقايع را آنطور كه اسرائيل ميخواهد ببينند؟ حتي اگر حماس تروريست باشد( كه نيست و جاي تامل دارد) باز كسي حق كشتن كودكان را ندارد. براي درك بهتر خود و كودكانمان را به جاي آنها قرار دهيم در آن وضعيت حتي سيما را به كم كاري متهم ميكنيم.
این صحنه ها برای بار اول می تونه انزجار عمومی از اسراییل رو ایجاد کنه اما برای طولانی مدت جز اینکه رعب عمومی ایجاد کنه برای یک ملت چیز دیگه ای نداره کما اینکه اگه نگاهی بندازیم به بلاهایی که سر ایران خودمون اومد اونوقت دلمون برای خودمون میسوزه که چرا هیچوقت کسی به فکر ایرانی نبوده و نیست و ما همیشه کاسه داغتر از آشیم...علی ایحال امیدوارم زودتر آتش بس بشه
پاسخحذفدولت چریکی که هیچ ارزشی برای مردم خودش قائل نیست، و مردمی که شهادت در راه این آدمای بی عقل رو بالا می دونن.
پاسخحذفحماس چه دفاع و رفاهی براشون داشته جز اینکه با وجودش این همه کشته و زخمی به بار آورده، ببین کپک جمهوری اسلامی دامن ملتهای دیگر رو هم گرفته..