۱۳۸۷ تیر ۲۸, جمعه

بدرود فرزند میهن؛ بدورد


خسرو شکیبایی هم رفت، نه که نباید می رفت، مرگ کسی که یاد تو معطر به حس نیک از کلام و اثر اوست و حتی در آرام و کنج دلت او را همواره ستایش کرده ای سخت است و گران؛ هنرمندان این امتیاز بزرگ را دارند که یادهای بیشتری را معطر کنند و خسرو شکیبایی برای ما ایرانی ها بی شک چنین بود؛ با جایگاهی کم نظیر. حالا تماشای همه فیلم های شکیبایی بهانه ای بر بهانه های دلتنگی ما خواهد افزود ... روحش شاد

۲ نظر:

  1. هيچ وقت به اين لحظات عادت نميکنيم. چون خود روزي از اين لحظات خواهيم شد

    پاسخحذف
  2. اصلا چه معنی داره خسرو شکیبایی از این دنیا بره؟
    یادش به خیر چه حضور سبز و پررنگی در سینما و تئاتر و تلویزون داشت با اون صدای جاذب ، زیبا و گیراش
    و اون شخصیت دوست داشتنیش
    چه صمیمیت و مهربانی در چهره اش موج می زد
    حیف

    پاسخحذف