۱۳۸۶ بهمن ۳, چهارشنبه

لرز


رد صلاحیت گسترده کاندیداها، افسوس دارد؛ تعجب اما مطلقا نباید داشته باشد. یادتان اگر باشد آیت الله جنتی در مذمت مجلس ششم و ستایش مجلس هفتم، که حالا حتی خود اصولگرایان هم می گویند نه تنها در رأس امور نبود؛ که در کف امور بود، در یکی از سخنرانی‌هایش آشکارا شکر کرد خدا را که دیگر موقع باز کردن پیچ رادیو و شنیدن اظهارات نمایندگان، دلش نمی لرزد.
اجباری که در کار نیست؛ بعضی ها نلرزیدن در این دنیای فانی را به خیلی چیزهای دیگر ترجیج می دهند؛ فرقی هم نمی کند مایه لرز کجای پیاز باشد؛ تَهَش یا سرش؛ تحمل چهار سال لرز کار هر کسی نیست. مهم نلرزیدن در زمان حاضر است؛ چو فردا شود، فکر فردا کنند. عجالتا که قرار نیست نامحرم وارد خانه ملت شود؛ به خودِ ملت هم ربطی ندارد! کاندیداهای تأیید شده و دخیل بسته به بارگاه اصولگرایی حالا بروند گردو بشکنند با دمشان و گوش مردم را آسوده خیال تر از همیشه پر کنند از وعده و خیال تحقق انواع ژاپن یا شاید هم کره شمالی اسلامی و خیالشان راحت باشد که رییس جمهوری داریم که معتقد است: ایران آزادترین کشور دنیاست ...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر