«مرا ببخش که این روزها تابناک نیستم. برای زندانی سخت‌ترین روزها اولین روزهاست و برای او فقط دستمال آن زنی که دوست دارد کافی است تا روزهایش را پر کند. البته که چندان درست نیست اما نشانه‌های عشق معمولا بار خود عشق را بر دوش می‌کشند و صبوری را به عاشق می‌دهند تا انتظار وصال را تاب بیاورد.»
آلبر کامو به ماریا کاسارس
خطاب به عشق (دفتر دوم) | صفحه ۷۲۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر