اینجا، در مجاورت شهرک سرطان (روی)، یکی از ده‌ها محوطه‌ای است در اطراف فقط شهر زنجان که حالا بیشتر از دو سال است مدام از پیکرهای بی‌جان درختان جوان و پیر، پر و خالی می‌شود؛ فرقی نمی‌کند چله سرد زمستان باشد یا زل آفتاب تابستان. مدت‌هاست چه در جاده تهران و چه در جاده تبریز هم که چند کیلومتر جلوتر بروید، از این گورستان‌های پررونق خواهید دید. روایت‌های مشابه از آذربایجان شرقی و غربی و کردستان هم به گوش می‌رسد و لابد دلیل‌های موجه هم دارند برای تاراج این همه درخت.
شاید "روزمرگی" را خوش است! اصلاً "آینده" سیخی چند؟! این همه درخت سر یکی – دو ماه عمل آمده‌اند و کافی است اراده کنند جنگل افتتاح کنند! علی‌برکت‌الله با این وسعت و سرعتی که اره‌ها و تبرها مشغولند، به زودی این اقلیم "نیمه خشک" به "اقلیم بی‌درخت ِ خشک" تبدیل می‌شود.
ان‌شاءالله نکبت نابودی محیط زیست که دامنگیرتر شد، هم گلوله ساچمه‌ای هست و هم اقدام انقلابی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر