کسی که تاریخ نمی‌داند مثل کسی است که اسم مادر و پدر و آدرس خانه و شهرش را نمی‌داند.
به همین دلیل خیلی خوب است که هر از چند گاهی به بهانه "تاریخ" عده‌ای دور هم جمع بشوند و "گذشته" را مرور کنند و باز به همین دلیل برگزار کردن کنگره بزرگداشت شهدا کار خوبی است. خیلی از جوان‌ترها واقعا نمی‌دانند آن جنگ هشت ساله در همین شهر خودشان چه جان‌ها با خود برد و چه زندگی‌ها زیر و رو کرد. شهدای جنگ با عراق ِ متجاوز، عزیز و افتخار همیشه‌ی تاریخ این ملت‌اند. هیچ کسی را سراغ دارید که آن رزمندگان را مذمت کرده باشد؟ (البته حساب فرماندهانی که می‌توانستند جنگ را بهتر به سر برسانند، قدری جداست).
اما باز این، همه‌ی حرف و همه‌ی راه نیست.
به اعتبار تلنگر هوشمندانه مواقف متنوع خود ِ تاریخ و حتی نویسنده باهوش و شهیری چون جورج اورول (او نوشته: «هر کسی که کنترل گذشته را به دست گیرد، کنترل آینده را به دست می‌گیرد») کسانی که کنترل روایت تاریخ را به دست می‌گیرند، سعی می‌کنند آینده را مطابق میل خود بسازند و به همین ملاحظه منطقی نیست کسانی را که دسترسی به امکانات و بودجه بیت‌المال و جواز برگزاری کنگره شهدا دارند، لزوماً سخنگوی آن عزیزان ِ همیشه تاریخ ملت (شهدای جنگ) دانست و بر همین اساس، عزت آن شهدا را سرمایه "نقشه راه آینده" این برگزیدگان ِ راه یافته به امکانات و بودجه قرار داد!
ملت البته مدت‌هاست حساب‌ها را جدا کرده؛ 40 سال قبل عزیزان‌اش را با افتخار و آگاهی جلوی گلوله و توپ دشمن فرستاد و 7 سال قبل (سال 93) از ماهانه 45هزار تومان یارانه انصراف نداد چون مطمئن نبود رنجی که قرار است بابت محروم شدن خود از یارانه تحمل کند، ارزش ایران ِ فردای زیر نظر مدیران جامعه اسلامی کنونی را دارد یا نه! حاکمانی که فرسنگ‌ها با آینده‌ای که در خیال‌ها ساخته بودند، فاصله داشتند و حتی وقتی روی پاک شدن سهوی کلمه "شهید" روی تابلوی کوچه و خیابانی گرد و خاک می‌کنند، معلوم نیست نگران "گذشته یک ملت"اند یا آینده خودشان؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر