در کشوری که نفت‌اش را نمی‌خرند، پول‌اش را نمی‌دهند، سرمایه‌گذار خارجی ندارد و سرمایه‌های داخلی‌اش هم فراری‌اند، برادران پیمانکار، پروژه‌ها را چند برابر قیمت "عادی" به انتها می‌برند یا حتی نمی‌برند، قواعد ضدپولشویی آن جهانی را که باید با آن تجارت کند، به "ضربه به خط مقاومت" و "لو رفتن مسیر دور زدن تحریم‌ها" تعبیر می‌کنند، صدها نهاد "بودجه‌خور" بی‌فایده و حتی مضر، هنوز دستانی دراز توی جیب ملت دارند، با دستمال‌های کثیف می‌خواهند شیشه تمیز کنند و دولت برای تأمین هزینه‌ها جز چاپ پول راهی سراغ ندارد؛ اگر گرانی و تورم و بی‌رحمی و فساد نباشد باید در عدل خدا تردید کرد و معلوم است این وسط حتی اگر "دلّال میوه‌وتره‌بار" مسئله باشد، مسئله اول نیست، حتی "معلول" است و هیچ، "علت" نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر