تجمع بی‌قاعده مقابل بیمارستان محل درگذشت استاد شجریان در اوضاع بسیار وخیم کرونایی ثابت می‌کند "ایران" در ورطه هولناکی از مسئولیت‌نشناسی طیف متنوعی از شهروندان خود گرفتار است. قشر منجمد مذهبی از یک سو، دلدادگان شمال از یک طرف، شیفتگان متعصب افراد و تیم‌های ورزشی از سویی و کسانی که از فرصت تجمعی برای ابراز خشم سیاسی چشم نمی‌پوشند؛ همه در قایقی و مشغول سوراخ کردن آن و همت همه این که، آن دیگری را مقصر بداند؛ عمق میدان دید: نوک دماغ ... کرونا مجازات حقیری است ... و "امید رهایی نیست".
*
«امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم» (حسین منزوی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر