رنج بزرگ ما – همه ما – باید این باشد که وقتی همه دانایی پزشکی روز بشر ثابت کرده دورهمی یعنی تکثیر آلودگی، چرا باید این همه اختلاف بابت محرّم در عصر کرونا باشد و چرا باید همچنان منتظر فرمان کسی از بالا بود؟ چرا شیفتگان عزاداری محرم باور ندارند گوهر عاشورا آن قدر ارزنده است که با حتی چند سال موقوف شدن این "دورهمی‌های کبیر محرّم"، آن گوهر هنوز باقی‌ست؟ چرا "دین" را و معنویت‌شان را چنین مقابل سلامت عمومی برافراشته باشند؟ یا نکند مسئله گوهر عاشورا نیست؛ کسب و کار عاشوراست، هماوردطلبی‌های محقر سیاسی است، کری‌خوانی با آنها که مسافرت و پاساژ و کافه می‌روند (که به حکم عقل محکوم‌اند و مدیون) و همه این‌ها را در تعداد، بیشتر از "جمعیت عاشورایی" می‌دانند؟! شاید آنها که پشت‌پرده معتقد و عامل به "اختلاف بینداز و حکومت کن"اند، خوب می‌دانند اصل ماجرا چیست. قلم‌ها بچرخند و نگاه‌ها را به دورتر از نوک دماغ هدایت کنند. جدایی مردم، مایه قوام هیولاهایی است که یکی بودن ملت، آزارشان می‌دهد. آخر نکوهش تجمع در عصر آلودگی و اصرار به سلامتی عموم چرا باید مایه "اختلاف" باشد؟! معلوم است نکوهش بزرگتر سهم تجمع بزرگتر است! خیلی عجیب است! خوب فکر کنید؛ در کار ملت "مهم"ی لنگ می‌زند؟ آن چیست؟!
کارتون: اثر زنده‌یاد یوری کوزوبوکین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر