علی
علی‌زاده، مقیم انگلیس و کارشناس مدعو سابق برنامه‌های بی.بی.سی فارسی، که چندی
است با اتخاذ مواضع انقلابی، با اقبال حزب‌اللهی‌ها مواجه شده و حتی در یک برنامه
تلویزیونی صداوسیمای جمهوری اسلامی، مصاحبه‌ای از او پخش شد، توییت کرده و نوشته
است:
«کسی منکر رنجی که سبزها متحمل شدند نیست؛ کشتگان/زندان‌ها/اخراج‌ها/تبعیدها. بدون به رسمیت شناختن این رنج، همگرایی ملی و حرکت به آینده مشترک آسان نیست اما رنجی که ۸۸ برهمه ۸۰میلیون ایرانی تحمیل کرد چه؟ از تحریم سخن می‌گویم تحریمی که بدون تضعیف چهره ایران در۸۸ اوباما جرئت تحمیلش را نداشت.»
به نظر
می‌رسد فرض وی این است که تضعیف چهره‌ایران تنها معلول اصل اعتراض به سلامت انتخابات
و ادامه آن بوده و نه نوع مواجهه با اعتراض‌ها. به این مضمون، چند سال قبل، سردار نقدی (فرمانده سابق بسیج) هم پرداخته بود. او در حالی‌که اردیبهشت سال 91 گفته بود: «بايد در هر نماز دعا كنيم كه تحريم‌ها روز به روز عميق‌تر شوند چراكه هرگاه عليه كشور ما تحريمي شده است ما پيشرفت كرده‌ايم»، یک سال بعد (خرداد 92) اعلام کرد: «تشدید تحریم‌ها محصول خیانت‌ها و فتنه سال 88 است.»!
شبهه و سوال اما این است؛ به‌راستی اگر مواجهه با اعتراض‌ها،
توأم با حفظ طمأنینه بود و منجر به آن فضای سنگین سانسور و توهین و حبس و زدن و کشتن
نبود، چهره ایران تقویت نمی‌شد؟
نوع
مواجهه نشان داد «نظام نگرانی جدّیی دارد» و دستاویزی اگر برای تشدید تحریم‌ها
بود، همین بود.
در
همان روزها، علی مطهری (نماینده تهران) خوب گفته بود؛ «وقتی ما مدیریت بحران اخیر
را به دست افرادی مانند حسین طائب می‌دهیم که با باتوم بیشتر مأنوس است تا فکر و
عقل و تدبیر، نتیجه همین خواهد بود.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر