در مواجهه با این‌که هم بنیامین نتانیاهو و هم حسین شریعتمداری مخالف برجام و موافق الغای آنند، می‌توان به روش معمول و مرسومِ خودِ شریعتمداری و کیهان، هر دو را "یکی" دانست و مثلا، "کیهان" را "صهیونیستی" خطاب کرد! این البته راه ساده‌ای برای فرار از فکر کردن به دلیل اشتراک شریعتمداری و نتانیاهوست اما واقع ماجرا چیز دیگری‌ست؛ این‌که این دو، به عنوان نماینده دو طرز فکر و تلقی، دو اولویت جداگانه دارند که در فقره برجام، به اشتراک در "نفی" آن رسیده‌اند.
اگر اولویت امثال شریعتمداری، حفظ ژست مخاصمه و تسلیم‌ناپذیری در برابر فشارهای آمریکاست (به هر قیمتی و به هر هدفی)، اولویت امثال نتانیاهو، هراس‌انگیز باقی ماندن ایران برای منطقه و جهان است و وقتی بهانه این هراس، انرژی وحشتناک "هسته‌ای" باشد، نیل به مقصود بسی آسان‌تر خواهد بود. این هدف اسراییل را تا حد بسیاری، رفتار و گفتار‌های "احمدی‌نژاد" تامین کرده بود. برجام، اما کوتاه آمدن در مقابل فشارهای بیرونی بود (گیریم شریعتمداری‌ها به‌دست‌آمده‌ها را نمی‌خواهند که ببینند) و همزمان، نشانه‌ای از این‌که نظام سیاسی حاکم بر ایران آنچنان که تبلیغ و ترویج شده بود، گریزان از مذاکره و مفاهمه نیست.
برجام اولویت‌های شریعتمداری و نتانیاهو و افراطیون هیئت حاکمه آمریکا را نشانه رفت. این که نخست‌وزیر اسراییل می‌گوید که برجام، اعراب را به اسراییل نزدیک کرد، هم به این معنی است که ایران هنوز هراس‌انگیز است. تیتر شدن این گفته نتانیاهو در صفحه اول شماره امروز کیهان هم (جدای از این که نشان می‌دهد کیهان به صداقت نتانیاهو ایمان دارد)، البته دادن آدرس عوضی است؛ که ببینید اسراییل را برجام از تنهایی درآورد گو در این میانه آنچه اعراب به آن کاملا بی‌اعتنا بوده‌اند، حضور و دخالت نظامی و غیرنظامی ایران در کشورهای منطقه حتی در حد بشارت براندازی نظام‌های مستقر و قانونی منطقه است (که کیهان و امثال کیهان همیشه دور آتش آن رقصیده و آواز خوانده‌اند)؛ و این کاری است که اسراییل یا از آن پرهیز دارد یا بازی شیک‌تری برایش بلد است!
همان‌طور که شریعتمداری اساس مالکیت انرژی هسته‌ای و تداوم نزاع و مخاصمه با غرب و آمریکا را اصل موضوعه، وحی منزل و اولویت نخست می‌داند، آرزوی نتانیاهو نیز هراس‌انگیز باقی ماندن و ضعف مفرط اقتصاد ایران در نتیجه هزینه کردن مدام بابت رفتارهای سیاسی دشمن‌تراش است. این دو علیه برجام، سر پیچ یک کوچه به هم رسیده‌اند و این گناه هیچ‌کدام نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر