«انتصاب شایسته و
به جای جنابعالی را به سِمت ...»؛ این عبارت را در قالب آگهی بر در و دیوار اداره‌ها
یا در صفحات نشریات بارها دیده و خوانده‌ایم؛ کسی یا کسانی برای ابراز ارادت و مهربانی
و یادآوری خوشحالی‌شان بابت احراز پست و مقام جدید توسط کسی، این متن‌ها را در معرض
دید عموم و البته فرد مورد نظر قرار می‌دهند (به نیت‌شان البته خود و خدایشان بیشتر
واقفند).
مبنا اگر قضاوت عادلانه و نه خودشیرینی و رفاقت باشد،
"به جا و شایسته بودن یک انتصاب" باید پس از پایان محتوم دوره خدمت معلوم
شود با این وجود، چاپ چنین آگهی‌هایی با امضای خود نشریه (یا هر نوع رسانه دیگری)، خواسته و ناخواسته یک قبح ثانوی دارد
و آن پیام ناخوشایندی است که چاپ آگهی تبریک انتصاب "به جا و شایسته" با
امضای یک رسانه، به مخاطب القا می‌کند؛ به این معنی که وقتی خودِ یک رسانه، "انتصاب
شایسته و به جای" کسی را تبریک می‌گوید، در اصل اعلام غیررسمی تبدیل صفحات آن
نشریه به مکانی امن برای آن مقام مسئول و مخاطب آگهی، صورت می‌گیرد؛ که از او انتقاد
نخواهد شد، که خاطر او می‌تواند جمع باشد که
گزندی در انتظار او نیست و امان‌نامه صادر شده است! این پیام که متاسفانه و به ویژه
در نشریات محلی، صدور آن به قبحی عادی تبدیل شده، تضادی آشکار با ادعای «رسانه چشمان
بیدار جامعه است» دارد و اعتمادزُداست.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر