«داور مسابقه والیبال
ایران و لهستان، پیروزی تیم لهستان را تبریک گفت و آرزو کرد، این پیروزی بارها تکرار شود.»
.
این خبر البته که دروغ است! هیچکدام ما این خبر را باور نمی‌کنیم؛
داور نباید طرف یکی از دو تیم رقیب را بگیرد. این مسئله آن قدر واضح است که بدون چون
و چرا، آن را می‌پذیریم و اگر خلاف آن ثابت شود، حتی ناموس داور هم از فحاشی در امان
نمی‌ماند! اما در عرصه‌ای بسیار مهم‌تر که به زندگی همه شهروندان مربوط می‌شود، داور
انتخابات در جمهوری اسلامی ایران، حتی سعی نمی‌کند «ادای» بی‌طرف بودن در بیاورد و
جالب است وقتی کسی گله و شکایت می‌کند، این دشمن است که از تخریب (بخوانید: «نقد»)
شورای نگهبان، خوشحال می‌شود.
.
مجلس هفتم که سرکار آمده بود، دبیر شورای نگهبان شکر خدا می‌کرد
که حالا وقتی پیچ رادیو را باز می‌کند دلش نمی‌لرزد از شنیدن حرف‌هایی که از مجلس ششم
بیرون می‌آمد؛ انگار مجلس ششم با رای اجانب سر کار آمده بود. دو سال بعد از روی کار
آمدن احمدینژاد، همین آیت‌الله جنتی در خطبه‌های نماز جمعه، با یادآوری نتیجه انتخابات 84 گفته بود که خدا خواست
در بر آن پاشنه غلط نچرخد (و رفسنجانی رییس جمهوری نشود). تنها چند هفته مانده به انتخابات
سال 88، این بار در بوشهر، همین آقای داور به تمجید از احمدینژاد پرداخته بود و یک
عضو دیگر شورای نگهبان، الهام، در میتینگ انتخاباتی احمدینژاد، بی‌روی و ریا، خودی
نشان داده بود! نوبت به انتخابات سال 92 هم که رسیده بود، باز رییس مادام‌العمر کمیته
داوران انتخابات، آیت‌الله احمد جنتی، در تخطئه کاپیتان یکی از تیم‌های حاضر در انتخابات،
به ماشین بنز او گیر داده بود در سخنرانی عمومی. همه اینها به همین راحتی؛ متولی و
این همه بی‌اعتنایی به حرمت امامزاده؟! به حرمت اعتماد مردم و افکار عمومی؟ تازه این
مانورهای آشکار داوران است؛ در خفا، خدا داند شان داوری کجای کار است!
.
صدا و سیما (به مثابه رسانه ای فراگیر) و دستگاه قضا (به عنوان
پناه ستمدیدگان) از رأی مردم دورند؛ می‌ماند ریاست قوه مجریه و مجلس خبرگان و شورای
اسلامی که این سه را نیز شورای نگبهان مراقبت می‌کند. این که تفسیر قانون اساسی با
شورای نگبهان است و این شورا هم قانون را وفق مصالح و فهم خود تفسیر کرده، در باب نظارت
استصوابی، چیز دیگری است (که اینجا روی سخن نیست) و این که این شورا تلاش نمی‌کند شئون
و ظواهر بی‌طرفی را رعایت کند چیز دیگری. شورای نگهبان بدون آن که به روی خود بیاورد،
لااقل نیمی از راه انتخابات را به تنهایی طی می‌کند و تازه برای آن نیم دیگر هم همیشه نگران است و هشدار می‌دهد که کسانی
می‌خواهند بیایند که برنامه‌های خودشان را (و نه مثلا برنامه آیت‌الله جنتی را) در
مجلس پی بگیرند!
.
شورای نگهبان این موقعیت و جایگاه خود را رها نمی‌کند؛ از همین
رو حتی یادآوری تکثر مجلس شورای اسلامی دور اول نیز آنها را منقلب نمی‌کند. گو در مواجهه
با شورای نگهبان، اگر مبنا، رفتار و اصلاح گام به گام باشد، باید تلاش برای راضی کردن
این نهاد به «در آوردن ادای بی‌طرفی»، اولین حرکت باشد! این است سطح توقعات ما!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر