بالاخره یک روزی می‌رسد که بدانیم چطور قدرت موشکی برتر منطقه و جهان و دارنده یکی از ده قدرت برتر راداری جهان، درست سر بزنگاه، جایی که جنگ بود و دشمن فرضی "نبود"، موشک کروز را از هواپیمای مسافربری تشخیص نداد و چطور آن فرمانده که گفته بود گردن ما باریک‌تر از موست، کمتر از دو سال بعد گفت برای ما سوال است که چرا هواپیما بعد از اصابت موشک اول، نتوانست برگردد فرودگاه(!) و بالاخره معلوم می‌شود «پس چرا "دو" موشک؟»، چرا آسمان تهران را در آن شب "افتخار" به روی مسافری‌ها نبستند؟ و «چرا قبل از شروع تحقیقات بلافاصله بولدوزر انداختند در محل حادثه؟»
.
.
اما هیچکدام از این معلوم‌شدن‌ها آن ۱۷۶ جان شیرین را، آن چشم‌های درخشان و آن انتظارهای شیرین وصل را باز نخواهد گرداند.
با ملتی که می‌گویند «ملت امام حسین است»، به اعتبار کدام حق و کجا چنین معامله‌ای می‌شد کرد؟
در اینستاگرام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر