دیدار روز گذشته روحانی با رقبای انتخاباتی سال گذشته، و اقامه
نماز جماعت به امامت رئیس جمهوری، اقدام ستایش برانگیزی بود که ظواهر امر نشان میدهد،
همگان را خوشحال کرده است. نزاع در صدر نظام و بین رقبای انتخاباتی، فارغ از به حق
و ناحق بودناش، اثرات تبعی گریزناپذیری بر هواداران و جامعه دارد که گاه مهمات در
آن، فدای فرعیات میشود. اقدام روز گذشته که هم داعی و هم مدعوین در شکل گرفتن آن سهم
مهمی داشتهاند پیام مدارا را به جامعه منتقل میکند؛ هر چند این ژست، همه کار نیست
ولی اقدامی است کمنظیر که باید قدر دانسته شود.
.
در این بین کسانی که به روحانی رأی ندادهاند، ضمن تجلیل از
اقدام وی، رفتار رقبای وی را با رفتار رقبای احمدینژاد در سال 84 و 88 مقایسه کردهاند
و این که رقبای وی، انتخاب او را تبریک نگفتند و حتی رأی او را ناشی از تقلب دانستند؛
آنها از این راه خواستهاند رقبای احمدینژاد را تخطئه کنند. این درست است که رقبای
احمدینژاد انتخاب او را تبریک نگفتند و رأی او را ناشی از تقلب دانستند (و البته اظهارات اخیرا افشا شده فرمانده
کل سپاه که طی آن پیروزی اصلاحطلبان (میرحسین و کروبی) را خط قرمز خوانده، بهانه بحث
بیشتر را لااقل در این مجال، منتفی میکند) ولی آنچه در این بین نادیده گرفته میشود،
رفتار شخص احمدینژاد در مواجهه با رقبای انتخاباتی است. رفتار بغضآلود وی با قالیباف
در سمت شهرداری تهران و یا حتی مواجههی او با علی لاریجانی و محسن رضایی بر هیچ کس
پوشیده نیست! نادیده انگاشتن سهم به سزای شخص احمدینژاد در ملتهب ساختن فضای سیاسی
کشور و ایجاد شکاف و اختلاف، یک ظلم واضح و آشکار است که از دید منتقدان رقبای احمدینژاد
به دور مانده است.
.
دانش جعفری نخستین وزیر اقتصاد دولت احمدینژاد بود که کمتر
از سه سال در این سمت حضور داشت. او در جلسه
تودیع خود (اردیبهشت سال 87) حرفهای مهمی زد که بازتاب زیادی داشت ولی چون قرار بود
احمدینژاد، حمایت شود، زود فراموش شد! او در همان جلسه گفت: «دولت به دلايل متعدد
با حوزه پيراموني خودش دچار مسئله ميشد و اين فضاي سنگين بر كار دستگاههايي مثل وزارت
امور اقتصادي و دارايي سايه افكنده بود. مسايلي كه هنوز هم بسياري از آنها حل نشده
است: مشكل با مجلس، مشكل با مجمع تشخيص مصلحت نظام، مشكل با اشخاص خاص،
مشكل با صدا و سيما، مشكل با روزنامهها، مشكل با نامزدهاي رقيب در انتخابات قبلي رياست
جمهوري، مشكل با نامزدهاي بالقوه در انتخابات دهم. و دهها مساله ديگر كه قابل ذكر نيست.
اين مسايل هركدام به تنهايي كافي بودند كه حركت تند و سريع و پرشتاب را از دستگاههاي
اجرايي بگيرند.»
.
این یعنی احمدی نژاد با رقبای احتمالی دور بعدی خود هم مسئله
داشته است!
.
از این روست که وقتی پای رقبای احمدینژاد در میان است، باید
پلیدیهای خود او را از یاد نبریم.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر