سلام خوب ِ خود ِ خودم
.
هانریش بل در عقاید یک دلقک نوشته که «هرگز نباید سعی در
تکرار لحظات داشت، باید آنها را همان گونه که یک بار اتفاق افتاده‌اند، فقط تنها
به خاطر آورد.»
.
می‌دانی؛ به نظرم این خیلی قاعده بی‌رحمانه‌ای است با همه خوبی‌هایی که لابد می‌تواند داشته باشد.
هر بار تکه‌ای از خودت را کنار لحظه‌ای دوست داشتنی جا بگذاری و بعد فقط یادش کنی؛
این طور ذره ذره آب می‌شوی و همه تبدیل می‌شوی به یاد. دل آدم خالی می‌شود.
.
تو چرا شانه‌هایت همه «یاد» شده؟ من سرم سنگین از خالی است.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر