106

سلامْ خوب

.

طلایی، روزگارِ بودنِ توست؛ اُولا و وُسطا و اُخرایِ عمر منی. نام و یاد تو، کلمه‌ی طیّبه است، عین همان شجره‌ی طیّبه؛ «اَصلُها ثابت و فرعُها فی‌السّماء». پناه در سایه‌سارش می‌گیرم. آبیاری‌اش می‌کنم به ذکرِ مدام ... دل‌آرام! تو شاد زی، تو دیر زی.