"هر
وقت احساس کنیم که خوبی ها، حقیقت ها، و زیبایی های جهان هستی، منحصر در همان هایی
که ما در اختیار داریم نیستند و بسا خوبی ها، حقیقت ها، و زیبایی ها هست که دست ما
از آن ها کوتاه است و در عین حال سخت مشتاق آنهاییم، حالت دعا در ما پدید می آید.
دعا چیزی نیست جز آرزوی بهتر شدن در سه ساحت عمل (=خوبی)، نظر (=حقیقت) و احساسات
و عواطف (=زیبایی) ..."
.
مصطفی ملکیان / راهی به رهایی / ص 488
(نماز)
.
.
محمد جان باید منو ببخشی
پاسخحذفشما رو گم کرده بودم،خودم
هم لابلای روزمرگی گم شده بودم
ولی همیشه به یادت بوده و هستم.
سیامک عزیز ... چه فرمایشیه ... پاینده باشی و پوینده
پاسخحذف