این یک واقعیت شیرین است؛ این که هنر ِ هنرمندان بسیاری در دو سالی که از عمر جنبش سبز می گذرد، بال پرواز جنبش بوده. ایده و انگیزه گرفته و ایده و انگیزه داده اند. از سرایش شعر و ترانه خوانی گرفته تا طراحی پوستر و کاریکاتور و نقاشی و ساخت ویدئوکلیپ ها. میرحسین اواخر سال 88 مصاحبه ای کرده و در آن از آرزوی خود گفته بود: "روزی در کشور شرایطی ایجاد شود که مجموعه پوسترها، نقاشی ها، کلیپ ها و سایر آثار هنری خلق شده یک سال گذشته بدون سانسور به نمایش گذاشته شود و می دانم که انشاء الله با امید و حرکت جنبش سبز، روزی شاهد چنین نمایشگاهی که نشان دهنده شور و شوق ها و دغدغه های ملی ماست، خواهیم بود".
*
کاریکاتور این هفته اختصاص دارد به کار درخشان مانا نیستانی؛ اثری که بی تردید فراتر از "هنری" و "سیاسی" بودن، به یک اثر "تاریخی" هم بدل می شود. آیندگان خلاصه این روزهای تلخ را در کادر چنین کاریکاتوری به نظاره خواهند نشست. او این کاریکاتور را بعد از درگذشت هاله سحابی در جریان تشییع پیکر پدر کشید ... دست و قلم اش پرتوان باد
.
.
.
حمید آنلاین در گودر نوشته:
پاسخحذف"برخلاف تصور من این طرح با استقبال شدید در دنیای آنلاین و آفلاین مواجه شد
اصلا ملت این رو یک سر وگردن بالاتر از همه کارهای مانا می‌دونند.
فکر کنم این فشار نگاه بقیه روی من هم تأثیر گذاشته
چون اون اول از روی سابقه ذهنی گفتم که رد شدن شمشیر از بدن دونفر که مرگ همزمان داشتند اولین چیزیه که به ذهن هرکس می‌رسه و مانا سطح سلیقه ما رو بیشتر از این طرح‌ها جابه‌جا کرده بود ولی الان فکر می‌کنم طرح منطبق‌تر از این حرفهاست"