آقای کریم آقا
چون ممکن است روز شنبه با قطار بیاییم لازم است وسیله به ایستگاه بیاورید که به زحمت نیفتم و همچنین وسیله برای حمل مبل و صندلی بیاورند. اگرممکن شد گاری کربلایی حامد را هم بگویند بیاید. 31/10/23 - امضا
*
نامه و دست خط مرحوم پدربزرگ ِ مادری است به مرحوم پدر در پنجاه و هشت سال قبل. پدربزرگ مادری، مرحوم حاج ابراهیم صباحی، عموی مرحوم پدر بود ...
به به...
پاسخحذف1331
پاسخحذفیعنی خیلی سال پیش
خدا بیامرزد رفتگان را.
آن وقت ها ایستگاه راه آهن صایین قلعه پر رونق تر از حالا بوده
یادشان به خیر خداوند بیامرزدشان.کربلایی حامد پدر حسین جعفری که به حاج حامد معروف بود.
پاسخحذفم.قربانی
مبل و صندليش جالب بود خوشم اومد ...
پاسخحذفچقدر هم خوش خط بودند بر خلاف ما و بچه های امروزی . خدایشان بیامرزد ایشان را و پدر بزرگوار شما را.
پاسخحذففکر می کنم مبل و صندلی ها روسی بوده اند آن روزها.
این جور نامه ها کجاها که نممیبرد مارا.
پاسخحذفخدا بیامرزدشان
پاسخحذفراستی خانه نو مبارک
انشالله 13 بگیرد آقایان را تا رها کنند این خانه را:)
نشانی خودتان را فرستادم ببخشید
پاسخحذفبا سلام و درود
پاسخحذفميان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمين تا آسمان است!
"زندان و زنداني" در زمان حکومت اميرالمومنين علي بن ابيطالب(ع)
در وبلاگ بخوانید
wow, az koja avordi ino? che hesse qashangie didane khatte bababozorg, kash zood nemiraft..!1
پاسخحذفFatemeh
خدا رحمتشون کنه..من یاد پدر بزرگم افتادم..شاید چون سیبک نوشتن و دستخطشون شبیه بوده :)
پاسخحذفخدا بیامرزدش. ما که توفیق نداشتیم ببینیمش. در هر حال باید این نوشته را نشان مادرم بدهم. مطمئن هستم که این دست نوشته یاداور خاطرات زیادی برای او خواهد بود.
پاسخحذفخانه سيزدهم مبارك
پاسخحذفيه پيشنهاد:
آدرس
mmoeeni1313.blogspot.com
رو بگيريد و توش اطلاع بديد به اين آدرس اومديد
برای Fatemeh ... من این نامه کوتاه رو توی یه دفتر به یادگاری مونده از مرحوم پدر پیدا کردم. چند تای دیگه ای هم هست ... آره! کاش اون همه زود نمی رفت
پاسخحذف**
برای مهدی ... آره. حتما نشون بده ... اصلش پیش منه. یه روزی که گذرت افتاد سمت وطن بگو بیارم این نامه رو با حاج عمه با هم ببینیم
**
برای اطلاع دیگر رفقا: فاطمه دختر خاله عزیز و مهدی پسر عمه عزیز منه؛ هر دو در غربت و بلاد فرنگ و حس شون از دیدن دست خط پدربزرگی که هیج کدوم ندیدیمش، ولی هر سه با همه وجود بهش افتخار می کنیم، قابل درکه. حسی که خودم در اولین مواجهه با این نامه کوتاه داشتم