اشتراک این سه رخداد

زیر پوست این سه رخداد؛ نخست: پایان رسمی جنگ آمریکا در عراق با خروج همه نیروهای رزمی این کشور از خاک عراق، دوم: شروع مجدد مذاکرات صلح بین دولت خودگردان فلسطین و اسراییل، و سوم: حمله مسلحانه بسیجیان به محل سکونت مهدی کروبی و خانواده اش در تهران، یک عنصر مشترک اصلی وجود دارد؛ غیر از آن که هر سه در همین سه چهار روزه اخیر اتفاق افتاده اند. اشتراک شان در این است که در هر سه ، طرف هایی که دست به سلاح برده اند و چشمان شان را با خون شسته اند، به هر نیّتی که لابد روی "مقدّس" بودنش هم حاضرند قسم بخورند، "حس" پیروزی بهشان دست نمی دهد و نداده؛ هر چقدر هم که زور می زنند، هرچه قدر هم که می درند، می کُشند، ویران می کنند؛ زمان که می گذرد این حس ِ دور، تازه دورتر هم می شود، حتی اگر به آن اعتراف نکنند، رنگ رخسار از سرّ ضمیرشان خبرها می دهد. سختی بزرگ کارشان هم این است که زورشان به زور این عقربه های ساعت نمی رسد که اجازه ندهند، که آن حس موهوم پیروزی، دم به دم از آن ها دور شود.

کاریکاتور؛ اثر حمید بهمنی