روحانی پرستی یهودیان و مسیحیان / گرسنگی فردایم

(1)
فقط در یک صورت است که توضیح خواستن درباره افعال یک شخص، از دیدگاه خود آن شخص، توهین محسوب می شود و آن وقتی است که وی معتقد باشد که حق دارد از همه قبول، تسلیم، و اطاعت بی پرس و جو و بی چند و چون بطلبد. شخصی که در باره خودش چنین اعتقادی داشته باشد، البته، وقتی با توضیح خواهی و سئوال روبه رو می شود، احساس می کند که چنانکه باید و شاید قدر او را نشناخته اند و حق او را نگذارده اند و در واقع، به او توهین کرده اند ولی باید توجه داشت که اگر چنین شخصی وجود داشته باشد، به واقع، شخصی است مدّعی الوهیّت، چرا که فقط خداست که به تعبیر قرآنی "لا یسئل عما یفعل" است، یعنی کسی در کار او چون و چرا نمی کند و نمی تواند کرد. در آیه 31 سوره توبه آمده است که یهودیان و مسیحیان عالمان دینی خود را می پرستیدند (اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله) و مرحوم طباطبایی، در المیزان فی تفسیر القرآن، در مقام تفسیر این آیه و این که چگونه یهودیان و مسیحیان روحانی پرست شده بودند، می آورد: "اینکه یهودیان و مسیحیان عالمان دینی خود را نیز، غیر از خدا، می پرستیدند به این معناست که بی قید و شرط به سخنان آنان گوش می سپردند و از آنان اطاعت می کردند و حال آن که فقط خداست که باید بی قید و شرط اطاعت شود."

راهی به رهایی / مصطفی ملکیان / ص 108

(2)
گرسنگی فردایم را می گذارم کف دست و عین بوسه ای که از دور فوتش می کنند روی صورت "یار"، فوتش می کنم طرف تان؛ شمایی که در زندان گرسنگی را به جان خریده اید تا به "حق" تان برسید ... خب! کی فکرش را می کرد "گرسنگی" خودش هم چاره باشد برای "حق" جستن و "حق" خواستن در مُلکی چنین و یا حتی بهانه عرض ارادتی؟ این "انرژی" را از من می پذیرید؟

(3)
جبهه مشارکت: ... از همه ... دعوت می کنیم روز شنبه ۱۶ مرداد ۸۹ را به نشانه همراهی و همبستگی با اعتصاب غذای زندانیان بند ۳۵۰ اوین و خانواده های نگران آنها که به همراه عزیزانشان در اعتصاب غذا بسر می برند، روزه سیاسی بگیرند. باشد تا این اقدام بر همبستگی عمومی ملت افزوده و پیوند دلهای آنها را به یکدیگر بیش از پیش کند.