در حال حاضر متاسفانه یکه تاز میدان مطبوعات غالبا همان روزنامه هایی هستند که از چند دهه قبل تا به حال علیرغم همه زیر و بم های سیاسی مستمرا انتشار یافته و همیشه هم سوگلی بوده اند. اگر زمان رضاخان است، تایید سیستم رضاخانی می کنند، شهریور 20 می آید و به مناسبت اوضاع خاص جهانی، آزادی و آزدای طلبی باب می شود، آنها نیز آزادی خواه می گردند. 28 مرداد 32 می آید و علیرغم همه سرکوبی ها و بگیر و ببندها این مطبوعات منتشر می شوند و در همان جهت هستند که زاهدی می خواهد. در سال های حکومت امینی که اندکی مجال نفس کشیدن داده اند این ها هم داد سخن می دهند. از سال 42 به بعد که سال های دیکتاتوری است همت اینان توصیف پیپ هویدا و تمجید نبوغ خارق العاده آقای شاه سابق است. نکته جالب این که در تمام این سال ها علیرغم چهره ها و جهت گیری های موقتی متفاوت، یک جمله را همیشه را تکرار می کردند و آن این که روزنامه مردمی است و در جهت تحقق هدف های مشروع و معقول ملت است.
دکتر علی اکبر ولایتی – 17/12/57 – روزنامه اطلاعات
ای وای!
پاسخحذفکاش این را یک جور برسانند جلوی چشمان ولایتی! شاید یادش رفته است بدبخت!
روزنامه ای که همیشه تحت عنایات خاص اشخاص اول مملکت باشد و جریه و مستمری بگیر درباریان باشد ، همیشه نیز دعاگو و بله قربان گو خواهد بود . و به نوع حکومت نیز کار ندارد .
پاسخحذف