وقتی در آلمان بابت پرونده میکونوس علیه جمهوری اسلامی حکم صادر شد (فروردین ۷۶)، روابط ایران و اتحادیه اروپا به هم ریخت. اتحادیه اروپا سفرای خود را فراخواند. آیت‌الله خامنه‌ای بعد از آن که در چند سخنرانی متوالی علیه دولت آلمان موضع گرفت، نهایتا در سخنرانی برای کارگران و معلمان (دهم اردیبهشت ۷۶) اعلام کرد:
دستگاه دولتی ما که بحمداللَّه مواضع بسیار خوبی در مقابل حرکت‌های زشت اینها داشته است، از حالا به بعد هم بایستی با کمال قدرت عمل کند و در مرحله اوّل، سفیر آلمان را فعلاً تا مدّتی نباید راه بدهد که به ایران بیاید.
روزنوشت‌های آن روزهای رفسنجانی (رئیس‌جمهوری وقت) که ۲۳ سال بعدتر منتشر شد اما زاویه دیگری از ماجرا را روشن می‌کند.
دو روز بعد از اظهارات رهبر ایران، رفسنجانی در یادداشت‌های روزانه خود نوشت:
«دیشب آقای [حسین] موسویان سفیر ما در آلمان تلفنی گفت وزارت امور خارجه آلمان کاردار ما را خواسته و سئوالی کرده که نظر تهران از اینکه مانع برگشت سفیر آلمان شده چیست؟ آیا قطع رابطه است یا پایین آوردن سطح روابط است؟ یا چیز دیگر، که جواب داده‌ایم برای اینکه فضای موجود تهران نسبت به آلمان بد است، مصلحت دیده‌ایم مراجعت به تأخیر افتد. گفته‌اند به هر حال به طور رسمی جواب بدهید. تهدید کرده‌اند که بناست اتحادیه اروپا روز دوشنبه برای جواب مساعد به ایران تصمیم بگیرد. از من جواب می‌خواست؛ گفتم: این حرف را رهبری زده‌اند، از خودشان بپرسید.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر