«ریاکاری بدون دستپاچگی، اعتقاد به قضا و قدر، اهمیت ندادن به زجر کشیدن ... ایرانیان عادی، توخالی و بی‌اخلاق و همیشه مشتاق قول دادن در قبال کارهایی‌اند که قادر به انجام دادنش نیستند و یا اصلا قصد انجام دادنش را ندارند. اهل طفره رفتن، فاقد انرژی و استقامت اما تابع قدرت و انضباطند. بالاتر از همه از توطئه و تبانی لذت می‌برند و هر زمان که منافع‌شان حکم کند به آسانی از اعمال غیراخلاقی تبعیت می‌کنند. ایرانی دروغگویی ماهر است اما انتظار ندارد که گفته‌هایش را باور کنند. ایرانی‌ها در زمینه‌های فنی به راحتی معلوماتی سطحی کسب می‌کنند و خود را متقاعد می‌سازند که به معلوماتی عمیق دست یافته‌اند.»
*
آن چه خواندید نتیجه پژوهش‌های یک دیپلمات انگلیسی در ۶۵ سال قبل است؛ نقل شده در کتاب "همه آدم‌های شاه" (نوشته استیون کینزر | ترجمه منیژه شیخ‌جوادی | صفحه ۱۲۰).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر