ساعت‌های آخر سده چهاردهم هجری خورشیدی است و مدت‌هاست وقتی به این تغییر تقویم زمان و سده که فکر می‌کنم، حس می‌کنم "زمان" تبدیل شده به "مکان" و حالا که قرار، به تغییر "سده" است، انگار که همه می‌خواهیم "اسباب‌کشی" کنیم از مکان کهنه به نو و همه کسانی را جا خواهیم گذاشت که آخرین صفحه زندگی‌شان در این قرن قدیم ورق خورد یا مهرشان جان‌مان را نو و وجودی از وجودمان را تسخیر کرد و بعد گم‌شان کردیم.
همین اواخر از "ابن‌عربی" خوانده بودم که «زمان، مکانی سیال و مکان، زمانی جامد است» و این بی‌آنکه به تقویم و قرارداد شمارش سال‌ها بین آدم‌ها ربطی داشته باشد، به آن حس من قوت جان داده بود انگار ...
چه گوهرهایی که از نور چشم‌های‌شان در این قرنی که گذشت، محروم شدیم - در دور و نزدیک؛ بادا که باقی بقای نور یادشان.
و چه "مِهر"ها که در جان‌مان به سده نو می‌آوریم؛ مبارک خودمان و کائنات!
سده و سال و بهار نوی همگی مبارک.
*
و «مرا و رنج مرا به یاد آر!»
]عکس: عینک مطالعه مرحوم مادر[
***
حساب کاربری‌ام را در اینستاگرام غیرفعال کرده‌ام و کانال تلگرامی "شین" هم تا نمی‌دانم کی، فعال نخواهد بود؛ فقط این وبلاگ و توییتر ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر