حجت‌الاسلام سیدرضا موسوی، امام جمعه موقت زنجان، چند روز پیش از دنیا رفت.
یادم افتاده بود حدود بیست سال قبل در جلسه سخنرانی قائم‌مقام وقت سازمان صداوسیما (که چند سال بعد از دنیا رفت) به عنوان خبرنگار حاضر بودم. او در بخشی از سخنرانی خود از موج و نوع جدید فعالیت رسانه‌های تصویری در جهان حرف زد. درباره آن هشدار می‌داد. می‌گفت باید حواس‌مان باشد و قس علی‌هذا. بعد رو کرد به حاضران که «آیا کسی سوالی دارد؟» همین امام‌جمعه موقت ِ اخیراً درگذشته خواست صحبت کند. پرسید: «چرا مجری‌های صدا و سیما به جای "سلام" می‌گویند: «با عرض سلام»؟ ... این اون ثواب رو نداره»! ... من در "شوک" آن مقام صداوسیما از رابطه بین سطح این سوال و محتوای آن سخنرانی لابد شریک بودم! ... در "پیام زنجان" همان هفته یادداشت کوتاهی در نقد امام‌جمعه نوشتم، بلافاصله جواب مکتوبی فرستاد؛ در اصرار بر اهمیت و درستی سوال‌اش. جوابیه بی‌کم و کاست چاپ شد ... قرار شد ما ادامه ندهیم ماجرا را.
امثال خدابیامرز حجت‌الاسلام سیدرضا موسوی با زمانه پیش نیامده بودند اما بر صدر نشانده شدند. از سال‌های خیلی دورتر، با عبور از تونل زمان، در زمانه دیجیتال و رسانه‌های فراگیر پیاده شدند بی‌آنکه بدانند خطر چیست و مخاطره کدام است و ثواب و صواب کجاست.
(کاش حوصله کنم تو آرشیو بگردم و اون یادداشت خودم و جوابیه امام‌جمعه رو پیدا کنم!)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر