حکومت‌ها زمانی بهتر کار می‌کنند که "قدرت" تبدیل به "اقتدار" شود؛ یعنی شهروندان به میل و به دلیل باور به مشروع بودن نظام از قوانین و سیاست‌ها تبعیت کنند. اهمیت مشروعیت را با مطالعه تفاوت‌های انگلستان و فرانسه بعد از انقلاب شکوهمند 1689 – 1688 (انگلستان) یادآور شدیم. در انگلستان اصل «اگر نمایندگی نیست، مالیاتی هم نیست» تثبیت شد و این بدان معنا بود که دولت تنها بر درآمدهایی دسترسی خواهد داشت که پارلمان تصویب کرده باشد. پارلمانی که در آن زمان از ثروتمندترین مالیات‌دهندگان کشور تشکیل می‌شد. در دهه‌های بعد از 1689 میزان مالیات اخذ شده توسط حکومت و احساس امنیت از بابت بدهی عمومی انگلستان افزایش یافت. برعکس در نظام مالیاتی فرانسه استفاده از زور به مراتب بیشتر بود؛ افراد ثروتمند معمولا خود را از دادن مالیات معاف می‌کردند و برای اخذ مالیات از دهقانانی که مایل به دادن مالیات نبودند، اغلب از ارتش استفاده می‌شد. درصد مالیات اخذ شده نسبت به تولید ناخالص داخلی فرانسه کسری از همین مقدار در انگلیس بود لذا در قرن هجدهم مالیه عمومی فرانسه سقوط کرد. بریتانیا با آن که بر مبنای منابع پایه مالیاتی کوچک‌تری عمل می‌کرد، توانست فرانسه را در جنگ‌هایی که تا آستانه انقلاب آن کشور (فرانسه) ادامه داشت، شکست دهد.
نظم و زوال سیاسی | فرانسیس فوکویاما | صفحه 523
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر