از یک جهت رانت نفتی، عواید ناشی از مصادرات (مثل
کارخانجات، موسسات و ...)، انفال، قراردادهای همراه با ترک تشریفات مناقصه و غیره
که مجموعه اینها را پاتروناژ ]در اصل به معنی «ارثیه پدری»[ می‌نامیم،
ابزار اصلی دست نظام سلطانی است که آنها را به صورت هبه یا تیول و یا سور و سات به
هر که بخواهد عطا و از هر که بخواهد دریغ می‌کند. پایین‌تر از سلطان، تعدادی
پاترون ]حامی[ قرار دارند که هر پاترون دارای شبکه‌ای از کلاینت‌ها ]تحت‌الحمایه‌ها[ است و سلطان،
پاتروناژ را به حسب گستردگی شبکه‌ی کلاینت‌های هر پاترون بین آنها توزیع می‌کند و
در عوض، بسیج توده‌ای و سایر امور لازم را از آنها طلب می‌کند مانند: تخلف در
انتخابات، سرکوب مردم، مشارکت در آیین‌های مختلف ... پس رژیم ما علی‌الاغلب ترکیب
سه ویژگی مهم است: دولت رانتی، سلطانیسم (ویژگی‌ها: شخصی بودن امر سیاست، تقرّب،
غیررسمی بودن، ستیز موازنه شده، لیاقت نظامی‌گری و توجیه دینی) و کلاینتاریسم
(بنده‌نوازی).
کتاب «تقدیر ما، تدبیر ما»، سعید حجاریان، چاپ اول (1389)،
صفحه 17، نشرنگاه معاصر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر