سیزده
روز بعد از آزادسازی خرمشهر، در 16 خرداد سال 61، و درحالی که مسئولان ایرانی در
حال بررسی نحوه ادامه جنگ بودند، اسراییل به لبنان حمله کرد و تا بیروت پیش رفت.
وزیر دفاع (سلیمی)، فرمانده کل سپاه (محسن رضایی) و فرمانده تیپ 27 (متوسلیان)
برای بررسی اوضاع عازم سوریه شدند. آنها 20 خرداد بازگشتند و در پی گزارش آنان،
فردای همان روز، یک گردان از رزمندگان لشگر 58 ذوالفقار ارتش و یک گردان از تیپ 27
سپاه عازم سوریه شدند. عکسی از سخنرانی متوسلیان برای نیروهای اعزامی – داخل هواپیما
– موجود است در حالی که حجت‌الاسلام محتشمی‌پور، سفیر وقت ایران در سوریه، نیز در
تصویر دیده می‌شود.
این
اعزام، یکی از نقاط مبهم‌باقی‌نگاه‌داشته‌شده در تاریخ ایران ِ بعد از انقلاب است
چرا که حالا بسیاری می‌دانند، اعزام نیرو به خارج از کشور در میانه جنگ با عراق،
اساسا بدون اطلاع مرحوم امام خمینی بوده است! رفسنجانی هم گفته که تا قبل از اعزام
نیرو از موضوع بی‌اطلاع بوده. با این حال 17 خرداد نامه‌ای از رییس‌جمهوری وقت
(آیت‌الله خامنه‌ای) خطاب به حافظ اسد
(رییس جمهوری وقت سوریه) منتشر شده بوده که در آن از «اعزام نیرو» به سوریه به
عنوان اولین گام برای نبرد با صهیونیست‌ها نام برده شده بود. امام خمینی بعد از
اطلاع از موضوع خطاب به مقامات می‌گویند: «این نیروهایی که بردید آنجا اگر خون از دماغ‌شان
بیاید من مسئولیتش را قبول نمی‌کنم، بگویید سریع برگردند.» بعدتر در سخنرانی عمومی
هم اعلام می‌کنند: «اسراییل می‌خواهد ما از جنگ خودمان منحرف کند ... در این توطئه
ما هم قدری بازی خوردیم.»
8
تیرماه 1361 سفیر سوریه به دیدار رفسنجانی می‌رود و از اینکه ایران به جنگ با عراق
اولویت داده اظهار خرسندی می‌کند و می‌گوید: «اسراییل سلاح‌های ناشناخته جدیدی به
کار گرفته و فعلا نمی‌خواهیم با آن بجنگیم.»
نیروها
برگشتند؛ اما 35 سال است از احمد متوسلیان که فرمانده نیروهای اعزامی بود خبری در
دست نیست؛ او نتوانست بازگردد همان‌طور که 3 همراه او نتوانسته‌اند. آنها را 14
تیر 1361 در لبنان ربودند؛ در روزی مثل امروز.
برای
مطالعه بیشتر از جمله رجوع کنید به کتاب «روایتی از زندگی و زمانه آیت‌الله هاشمی
رفسنجانی»، ص 356
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر