«به شدت نگران نیروی کار در آینده ایران هستم»؛ این گفته دکتر سعید میرواحدی (استادیار دانشگاه علامه طباطبایی) در شماره دهم مجله "روایت" تیتر شده است.
او گفته که «فرهنگ عمومی کنونی جامعه ما به سمت خدمات ارائه دادنِ صرف به فرزندان است که احتمالا دلیلش فشاری بوده که نسل قبلی تحمل کرده است. نسل پدر و مادرهای ما در یک دوره گذار تاریخی جامعه ایران رشد کرده اند؛ دوره کودتاها و شوک‌های مختلف نفتی و غیرنفتی.»
میرواحدی اضافه کرده: «در حال حاضر ما جوانان 28-27 ساله را بی‌تجربه و خام می‌دانیم اما در نسل قبل این گونه نبود. احمد متوسلیان بیست ساله فرمانده لشگر بود. فرزندان در دوران کنونی دیر بزرگ می شوند.»
گفته: «از یک طرف با آمار چند میلیونی بیکاران روبروییم و از طرف دیگر دنبال نیروی کار حتی در مقام یک منشی ساده با مهارت‌های اولیه می‌گردیم و پیدا نمی‌کنیم! ... در جامعه‌ای قرار گرفته‌ایم که خانواده‌ها به شدت فرزندان را نازپرورده بار می‌آورند.»
او خانواده‌ها را به چهار نوع تقسیم می‌کند:
* خانواده سالم (مقتدر): به شکل حمایتی و سالم به نیازهای فرزندان پاسخ داده می‌شود و در مقابل، طلب مسئولیت هم می‌کنند
* خانواده مستبد: به نیازی پاسخ داده نمی‌شود اما اصل توقع ِ مابه‌ازا پابرجاست
* خانواده رها: نه نیازی را پاسخ می‌دهند و نه توقعی دارند
* خانواده سهل‌گیر: به نیاز فرزندان پاسخ داده می‌شود اما توقعی ندارند (بخش عمده خانواده‌های ایرانی از این گروهند).
او معتقد است: در گروه خانواده‌های سالم و مستبد می‌توان توقع ظهور و رشد کارآفرین را داشت. از نقطه نظر این وضعیت، آینده بازار کار در ایران ترسناک است. در چشم انداز ده سال بعد، علیرغم توجه وافر به فرزندان و سطح بالای دانش نظریشان، از نقطه نظر مهارتی بسیار ضعیف خواهند بود.
میرواحدی اعلام کرده که «بر طبق آمار جهانی، به طور متوسط 5درصد جمعیت می‌توانند کارآفرین باشند و در اینفوگرافی درصد کارآفرینان جهان، در ایران این میزان به 3درصد هم تقلیل پیدا می‌کند ... نظام آموزشی ما بحث استعدادیابی را رها کرده، خانواده‌ها هم درگیر "کلیشه موفقیت" شده‌اند. مسیر مشخص شده‌ای را درنظر می‌گیرند و فکر می‌کنند همه باید یک شیوه خطی را طی کنند، درس بخوانند و دکتر یا مهندس شوند ... بر اساس آمار، بزرگ‌ترین کارآفرینان ما یا بی‌سوادند یا مدرک‌شان در حد تحصیلات ابتدایی است. بین 60 تا 70 درصد کارآفرینان ما دیپلم هم ندارند اما کارخانه‌ای با 600 کارگر را اداره می‌کنند ... در خانواده‌هایی که به تعبیری کارمندمآبند عموما فرزندان با جرئت ریسک پایین تربیت می‌شوند. دلیلش هم به این بر می‌گردد که سطح ریسک در والدینشان پایین است و به اصطلاح ِ عموم، دنبال آب باریکه و حقوق اول ماه هستند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر