نامش "محمد لحوایج بوهلال" بوده، 31 ساله؛ دیشب با
سرعت 50 کیلومتر در ساعت، 2 کیلومتر تمام روی انسان‌ها رانندگی کرده؛ یعنی با حدود
150 ثانیه رانندگی؛ قریب به 100 انسان را به کشتن داده: هر 1.5 ثانیه، یک نفر. اسم
فرمانده حملات یازده سپتامبر هم محمد بود: محمد عطا، 33 ساله.
مسلمان‌های متعصبِ حریصِ بهشت، آن‌همه که برای کاریکاتورهای
اهانت‌‌آمیز علیه حضرت محمد (ص) فریاد کشیدند و خود و بسیاری را آزار دادند، برای محکوم
کردن این رویه و روندِ لکه‌دار شدن "محمد" و "اسلام" اردوکشی خیابانی
نمی‌کنند. بعضی‌ها به زحمت انگار شادی خود را مخفی می‌کنند و برخی مدام می‌گویند: تقصیر
خودشان است؛ می‌خواستند ظلم نکنند به مسلمانان! ... این حرف خوبی است: «همه می‌دانیم
که ظلم، خواه‌ناخواه خاصیت برگشت‌پذیری دارد»؛ و البته "حرف" خوبی است.
"ظالم" اگر رفیق باشد؛ می‌شود راه عبورش را از این حکم، هموار کرد. غرب هم
در مواجهه با این وحشی‌گری، مدام بر بمباران و حمله نظامی تاکید می‌کند؛ دور
باطل خبرهای بد و خبرهای بد.
چهار سال قبل، چهره رسانه‌ای اصولگرایان (وحید یامین‌پور) نوشته
بود: «تریپ انحرافی برندارید که امام زمان امام رحمت است و این حرفها ... تا برقراری
حکومت مهدوی خونریزی‌های بسیاری در پیش است. چقدر برای این خشونت‌ها آماده‌ایم؟!»
... عکس یک یهودی غیرنظامی را گذاشته و برایش نوشته بود: «چند نفر آمادگی دارند که
یک اسرائیلی را بکشند؛ بدون عذاب وجدان. به عنوان یک تکلیف و یک جهاد؟»
از این فقرات در حوالی خودمان بسیار است؛ آن ها که تخم نفرت
می کارند، اگر الان دستان‌شان خونین نیست، فقط به این دلیل است که کارِ تیز کردن کاردشان
به آخر نرسیده. این‌ها، راه اصلاح را از میان جنازه‌های منهدم شده پیدا می‌کنند.
نفرت وقتی مقدس می‌شود دشمنی و مرگ راحت‌تر تکثیر می‌شود.
.
.
* متن یادداشت یامین‌پور: یک آزمون
* عکس: یکی از قربانیان نیس؛ کودک است!
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر