تصوّر
جهانی از ایران انقلابی بعد از بهمن 57، از اعدام‌های فوری و گسترده انقلابی تاثیر
منفی بسیاری گرفت. بنا به گزارش سازمان عفو بین‌الملل ۴۳۸ نفر تا اسفند ۱۳۵۸ (طی یکسال) در ایران اعدام شدند.
.
مرحوم
بازرگان، نخست‌وزیر موقت، تنها یک ماه بعد از انقلاب طی سخنانی که در شماره تاریخ
24 اسفند 57 روزنامه اطلاعات چاپ شده، با اشاره به فشار موثر مجامع بین‌المللی
حقوق بشری علیه رژیم سابق، گفته بود: «آنها بودند که وقتی ما می‌گفتیم چه محاکماتی
است که هیئت منصفه ندارد، چرا ما را در دادگاه‌های غیرعلنی محاکمه می‌کنید، آنها
حرف ما را به دنیا رساندند و پشتیبان ما بودند، موثر هم بودند، حالا همان‌ها به
این دولت اعتراض می‌کنند و از ما می‌پرسند چرا این کارها را می‌کنید؟».
روزنامه‌های
وقت نوشته‌اند که به عنوان نمونه محاکمه امیرعباس هویدا از ساعت یک بامداد شروع
شده بوده، حکم اعدام نیز بلافاصله اجرا می‌شود. هویدا در یکی از جلسات دادگاه می‌خواهد
اگر قرار بوده او بعد از نیمه شب محاکمه شود، باید به او اطلاع می‌دادند تا او قرص
خواب نخورد و بتواند بهتر از خود دفاع کند.
.
صادق
خلخالی به عنوان میدان‌دار اعدام‌ها، در واکنش به انتقادهای داخلی و خارجی از نحوه
برگزاری دادگاه‌ها و اعدام افراد در اظهاراتی که از جمله در شماره تاریخ 23
اردیبهشت 58 روزنامه اطلاعات منتشر شده، گفته بود:
.
«وقتی
کسی مجرم شناخته شد، از نظر شرع غذا دادن و آب دادن به مجرم حرام است و نمی‌توان
او را زنده نگهداشت و باید کشته شود و ساعت معنی ندارد ... درباره اینکه چرا
متهمان نمی‌توانند وکیل انتخاب کنند باید بگویم در الگوی اسلامی برای وکیل جایی در
نظر گرفته نشده مگر آن که مثلا لال باشد. کسی که قدرتش از وی سلب نشده، احتیاج به
وکیل ندارد.»
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر