سلام ای «از اهالی امروز»
.
می‌دانی که خوش به حال کلماتی است که تو انتخاب‌شان می‌کنی؟
خودشان می‌دانند این را، و من هم. انگار کار دمیدن روح به کلمه را به تو سپرده‌اند.
تو که نیستی، کلمات من هم قرار ندارند؛ باری به هر جهت می‌شوند. گاه بی‌معنی، گاه بی‌مزه،
گاه غریبه و دور. خوش به حال من امّا که این را دانسته‌ام، دلیل حیرانی‌ام را شناخته‌ام.
این مایه غرور است برایم.
.
و اصل بهانه؛ ای که خوب تویی؛ تو خوبی؟ خوشی؟ سلامتی؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر