۱۳۹۲ اسفند ۷, چهارشنبه

122

سلام ای «از اهالی امروز»
.
می‌دانی که خوش به حال کلماتی است که تو انتخاب‌شان می‌کنی؟ خودشان می‌دانند این را، و من هم. انگار کار دمیدن روح به کلمه را به تو سپرده‌اند. تو که نیستی، کلمات من هم قرار ندارند؛ باری به هر جهت می‌شوند. گاه بی‌معنی، گاه بی‌مزه، گاه غریبه و دور. خوش به حال من امّا که این را دانسته‌ام، دلیل حیرانی‌ام را شناخته‌ام. این مایه غرور است برایم.
.
و  اصل بهانه؛ ای که خوب تویی؛ تو خوبی؟ خوشی؟ سلامتی؟ 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر